Vandaag was ik bij What about the dream? in Paradiso, een discussiemiddag naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de beroemde ´I have a dream´ toespraak van dr. Martin Luther King jr. De sprekers waren dr. Chris Quispel, verbonden aan de Universiteit van Leiden, Janice Williams, een Amerikaanse zangeres wiens familie in de jaren ´50 naar Nederland vluchtte voor de strenge segregatie in het zuiden van de Verenigde Staten, Charles Groenhuijsen (geen toelichting nodig) en de heer Harcourt Klinefelter, jarenlang persvoorlichter van Martin Luther King en tegenwoordig woonachtig in Nederland. De aanwezigheid van de laatste sprak me zeer aan, maar kennelijk deelden niet veel mensen die mening: er waren slechts zo´n 25 mensen op het gebeuren afgekomen.
(foto: Martin Luther King en Harcourt Klinefelter)
De verhalen van de aanwezigen werden opgesierd met foto´s en filmbeelden. Uiteraard van Kings beroemde toespraak op de trappen van het Lincoln Memorial en zijn ´Mountain Speech´ die hij hield op de vooravond van zijn dood. Het mooiste sfeerbeeld kwam uit de documentaire The Bus van regisseur Haskell Wexler, waarin de busreis van een groep deelnemers uit San Francisco aan de Mars op Washington wordt vastgelegd. Heftig waren de beelden van gemartelde en uiteindelijk opgehangen Afro-Amerikanen, waarbij de ´dat-was-leuk-en-nu-op-naar-het-café´ blik van de blanke toeschouwers nog het meest treft.
Echt interessant wordt het, wanneer een fragment van de zwarte stand-up komediant Chris Rock wordt getoond. Rock maakt in de betreffende sketch onderscheid tussen de Afro-Amerikanen die het redelijk tot goed doen in de Amerikaanse maatschappij en degenen die dat niet doen en volgens Rock alle vooroordelen bevestigen die men zoal over hen heeft. Voor deze laatste groep gebruikt hij stelselmatig het zo gehate ´n-word´. Zangeres Janice, de enige Afro-Amerikaanse in het gezelschap, heeft moeite met het woord, maar begrijpt waar Rock op doelt. Charles Groenhuijsen vindt dat een dergelijke sketch niet kan, maar legt aan de hand van harde cijfers de vinger op de zere plek: onderzoek wijst uit dat zwarte Amerikanen zelf vinden dat zwarte Amerikanen racistischer zijn dan blanken (kijk de sketch, Rock legt het perfect uit). Discriminatie wordt al snel (en vaak ook terecht) uitgelegd in termen van blank versus zwart. Een blanke sollicitant krijgt nog altijd sneller een baan dan een sollicitant uit een minderheidsgroep. Gevangenisstraffen voor zwarten liggen nog altijd hoger dan die van blanken. Maar een groter probleem met het uitkomen van de droom van Martin Luther King, lijkt tegenwoordig een ´intern´ probleem te zijn. De burgerrechten zijn er, zo zegt Groenhuijsen, nu moet een deel van de zwarte bevolking in de VS (dat deel waarvoor Rock het ´n-word´ gebruikte) gaan beseffen dat er bij die ´civil rights´ ook ´civil duties´ horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten